wieloppervlakken

Wieloppervlakken is een term die verwijst naar de oppervlakken waaruit een wiel bestaat en die in gebruik contact kunnen maken met de ondergrond of rails. In de volks taal is het loopvlak het belangrijkste onderdeel: de buitenste rand die direct contact maakt met het oppervlak en zo grip, slijtage en rijcomfort beïnvloedt. Naast het loopvlak bestaan wielen uit flankvlakken en, bij railtoepassingen, een flens die het wiel tegen ontsporing helpt.

De belangrijkste onderdelen van een wieloppervlak zijn dus het loopvlak, de flankvlakken en de flens. Het loopvlak is de buitenzijde die contactmaakt met de ondergrond of het spoor. Bij bandenwielen ligt dit loopvlak grotendeels in de band; bij metalen wielen is het het contactvlak van de periferie dat tegen het spoor rolt. De flankvlakken dragen bij aan structurele sterkte en bescherming, terwijl de flens zich dicht bij de binnenzijde bevindt en een derailmentsignalering of -preventie ondersteunt.

De functie van het wieloppervlak is vooral gericht op grip, draagvermogen en slijtagepatronen. Het profiel en de afmetingen van het loopvlak zijn afgestemd op de toepassing, zoals autovervoer, wegtracering, railverkeer of industriële wielen. Het onderhoud van wieloppervlakken omvat inspectie op slijtage, beschadigingen en onregelmatigheden in het profiel, gevolgd door profileren, slijpen of vervanging om prestaties en veiligheid te waarborgen.

Toepassingen variëren van auto-, vrachtwagen- en fietswielen tot rail- en industriële wielen; telkens bepaalt het loopvlak de interactie met het aangrenzende oppervlak en daarmee de efficiëntie en veiligheid van het systeem.

---