weemoedig

Weemoedig is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord dat een milde melancholische stemming beschrijft. Het duidt op weemoed, nostalgie of verlangen, maar zonder uitputtende droefheid. Weemoedige stemmingen komen voor in mensen, herinneringen, muziek en landschappen en roepen een reflectieve, tedere sfeer op.

Etymologie: Het woord is afgeleid van het zelfstandig naamwoord weemoed (melancolie, nostalgie) met het achtervoegsel -ig, waarmee een bijvoeglijk naamwoord ontstaat. De basisbetekenis is sindsdien een zacht, verlangend gevoel; de exacte nuance kan variëren tussen literair en alledaags taalgebruik.

Gebruik: Weemoedig is gebruikelijk in literatuur en journalistiek om een sfeer te schetsen of een herinnering te beschrijven. In alledaags taalgebruik kan het toegepast worden op muziek, kunst en plaatsen die een nostalgische, pijnlijke maar tegelijk mooie emotie oproepen. Het benadrukt eerder een zachte pijn en reflectie dan boosheid of wanhoop; het kan synoniem staan aan nostalgisch of melancholiek, maar heeft vaak een poëtische of intieme connotatie.

Voorbeelden: een weemoedige herinnering; een weemoedige melodie; een weemoedige herfstwandeling.

Zie ook: nostalgie, melancholie, heimwee. Engelse vertalingen van weemoedig zijn respectievelijk melancholic of wistful; afhankelijk van context kan ook 'nostalgic' gebruikt worden.