weefseltechniek

Weefseltechniek, of weefselengineering, is een interdisciplinair vakgebied binnen de biomedische wetenschappen dat zich richt op het herstellen, vervangen of regenereren van beschadigd weefsel of organen. Het doel is functionele integratie met het lichaam en, waar mogelijk, langdurig herstel van de functie.

Kerncomponenten zijn cellen (zoals stamcellen, autologe of allogene cellen), biomaterialen die als scaffold dienen, en biologische signalen zoals groeifactoren. Daarnaast spelen bioreactoren en andere biotechnologische processen een rol om weefsel te laten ontwikkelen en matureren. Veelvoorkomende benaderingen zijn scaffold-gebaseerde weefselvorming, decellularisatie en recellularisatie van organen, en 3D-bioprinting.

Materialen variëren van natuurlijke hydrogels zoals collageen en alginaat tot synthetische polymeren zoals PLA, PGA en PLGA, vaak toegepast als combinatie met hydrogelcomponenten. Toepassingen zijn onder meer huidregeneratie, kraakbeen- en botregeneratie, vasculaire grafts en, op termijn, orgaanvervanging en regeneratieve therapieën.

Uitdagingen omvatten vasculaire doorbloeding en voeding van nieuw weefsel, immunologische afstoting, schaalbaarheid, kosten en regelgevende goedkeuringen. Ethische overwegingen betreffen cellenbron en het gebruik van stamcellen, evenals het werken met dierlijke materialen. De toekomst van weefseltechniek ligt in geavanceerde bioprinting, gerichte regeneratieve therapieën en mogelijk volledige organvervanging, onder streng toezicht en kwaliteitsborging.

---