waterdampdiffusie

Waterdampdiffusie is het proces waarbij waterdampmoleculen zich verplaatsen door een materiaal of door een constructie vanwege een verschil in waterdampdruk of vochtigheidsgradiënt. Het begrip speelt een cruciale rol bij hygrothermische processen in gebouwen en in materialen zoals hout, baksteen, isolatie en cement. Diffusie omvat voornamelijk de gasvormige transport van waterdamp, hoewel ook sorptie en condensatie in poriën een rol kunnen spelen.

Het transport wordt doorgaans beschreven met wetten van diffusie. In eenvoudige termen veroorzaakt een gradient in waterdampconcentratie of waterdampdruk een flux van waterdamp door het materiaal. De effectieve diffusiecoëfficiënt De geeft aan hoe snel vocht door het materiaal diffundeert; De is vaak veel lager dan in lucht en hangt af van porositeit, tortuosity, vochtinhoud en sorptie. In hygrothermische modelletjes wordt vaak gesproken over diffusie versus andere transportmechanismen zoals capillaire rijping of vloeistoftransport, en over de weerstand die een materiaal biedt tegen diffusie.

De concepten hebben praktische implicaties. Een materiaal met weinig diffusie laat vocht langer in de constructie achter en kan condensatie en schimmelrisico verhogen, terwijl een materiaal met hoge diffusievoorkomt dat vocht sneller wordt afgevoerd. Ontwerpers kiezen materialen en dampopen constructies om vochtbeweging te sturen, vochtbuffering te benutten en de bouwgeschiktheid onder wisselende klimaatomstandigheden te waarborgen. Meetmethoden voor waterdampdiffusie omvatten laboratorium- en veldtesten die diffusie- of permeantie-eigenschappen vastleggen. Samengevat beschrijft waterdampdiffusie hoe vocht zich door materialen verplaatst als gevolg van vochtigheidsverschillen, met belangrijke gevolgen voor duurzaamheid, comfort en gebouwkwaliteit.