vochtbuffering

Vochtbuffering is het vermogen van een materiaal of constructie om vocht op te nemen en weer af te geven, zodat schommelingen in de relatieve luchtvochtigheid (RV) binnen gebouwen worden beperkt. Het is een kernaspect van hygrothermische massa en bouwfysica en komt vooral voor bij porieus, hygroscopisch materialen zoals leem, klei, hout en vezelrijk isolatiemateriaal.

Het mechanisme berust op adsorptie-desorptie van water in de poriën, diffusie en capillaire transport. De bufferingcapaciteit hangt samen met porositeit, oppervlakte, poreuze structuur en temperatuur, evenals de aanwezigheid van afdekkingen of verven die ademend zijn. De capaciteit is beperkt en kan per seizoen variëren.

Vochtbuffering draagt bij aan comfortabeler binnenklimaat, vermindert condensatie op koude oppervlakken en kan leiden tot lagere energiebehoefte voor klimaatbeheersing doordat HVAC-systemen minder vaak hoeven te reageren op snelle RV-wijzigingen. Het effect is het grootst bij regelmatige vochtcycli en bij materialen met hoge hygroscopiteit.

Veel voorkomende materialen met vochtbuffering zijn leem- en kleistuc, kalkplaten, houten vezelpanelen en andere ademende bouwmaterialen. Ontwerpen die ademende lagen gebruiken en een combinatie met voldoende ventilatie bevorderen de bufferende werking. Een te grote vochtbelasting of onvoldoende ventilatie kan leiden tot schimmelgroei en vochtproblemen; buffering vervangt ventilatie niet, maar ondersteunt deze.