vraagstelling

Vraagstelling is de geformuleerde kernvraag of set van vragen die de doelstelling en reikwijdte van een onderzoek bepalen. Het beschrijft wat onderzocht wordt, waarom het relevant is, en onder welke voorwaarden de bevindingen moeten worden geïnterpreteerd. In Nederlandse academische context verwijst de term vaak naar de centrale onderzoeksvraag, soms aangevuld met subvragen en operationele aanduidingen.

Een goede vraagstelling ontstaat uit een probleemsituatie en een korte literatuurverkenning en vormt de verbinding tussen theorie en methode. Belangrijke kenmerken zijn duidelijkheid, scherpte, haalbaarheid en toetsbaarheid. De centrale vraag is vaak expliciet, beknopt geformuleerd en afgestemd op de gekozen onderzoeksstrategie (kwalitatief, kwantitatief of mixed methods). Subvragen verduidelijken aspecten, variabelen of vergelijkingen die in kaart moeten worden gebracht. Daarnaast helpt de vraagstelling bij afbakening: welke eenheden, tijdsperiode en context vallen buiten beschouwing?

Een goede vraagstelling laat zien welke bijdrage het onderzoek levert aan bestaande kennis en welke wijze van analyse wordt toegepast. In veel gevallen wordt de vraagstelling later geïllustreerd met operationalisaties of hypothesen, afhankelijk van de onderzoeksopzet. In bredere zin wordt vraagstelling ook gebruikt in onderwijs- en beleidscontexten om de doelstelling van een onderzoeksplan, essay of evaluatie te articuleren. Het onderscheid tussen vraagstelling, onderzoeksdoel en hypothese is cruciaal voor een heldere structuur van een onderzoeksopdracht.