vloeibaarmaking

Vloeibaarmaking is het proces waarbij een stof uit een vaste of gasvormige toestand wordt omgezet in een vloeistof. Het begrip wordt in uiteenlopende vakgebieden gebruikt, zoals natuurkunde, scheikunde en de procesindustrie, en omvat zowel smelten als condensatie afhankelijk van de initiële toestand en de operationele omstandigheden (temperatuur en druk).

Bij vaste stoffen vindt vloeibaarmaking plaats door smelten. Onder invloed van warmte bezwijkt de kristallijne orde en ontstaat een vloeistof. Het smeltpunt is de temperatuur waarbij dit gebeurt en de benodigde energie heet de latente warmte van fusie. Smelten geldt onder meer voor metalen, polymeren en minerale stoffen en speelt een cruciale rol in metaal- en kunststofverwerking, voeding en farmacie.

Bij gassen gebeurt vloeibaarmaking door condensatie of liquefactie. Dit vereist meestal koeling en/of verhoogde druk, zodat de moleculen dichter bij elkaar komen en de vloeibare fase ontstaat. In de industrie worden cryogene processen toegepast om gassen liquefiëren, zoals de Linde- en Claude-processen voor industriële vloeibare gassen en voor LNG-productie (vloeibaar aardgas). Gasliquefactie maakt transport, opslag en gebruik in vloeibare vorm efficiënter.

Toepassingen zijn onder meer opslag en transport van vloeibare brandstoffen en industriële gassen, productie van zuurstof, stikstof en argon uit vloeibare lucht, en LNG als transportbrandstof. Vloeibaarmaking is daarmee een kernproces bij de opslag, distributie en toepassing van zowel vaste stoffen als gassen.

Veiligheid en milieu spelen een belangrijke rol: vloeibare media kunnen extreem lage temperaturen hebben, veroorzaken bevriezingsgevaar en displacerende omgevingseffecten zoals zuurstoftekort. Adequate ventilatie, passende personal protective equipment en correcte opslag- en omgangsprocedures zijn essentieel.