verbruiksefficiëntieeisen

Verbruiksefficiëntie-eisen zijn wettelijke of regulatieve vereisten die minimum- of streefwaarden vastleggen voor het energieverbruik en de prestaties van producten en systemen. Het doel is om onnodig energieverlies te voorkomen, de milieubelasting te verminderen en consumenten te helpen bij vergelijking en keuze.

In de Europese Unie vormen het Ecodesign-kader (richtlijn 2009/125/EC) en op productniveau gestelde regelgeving de belangrijkste basis. Nationale overheden zetten deze regels om in nationale wetten en handhaven naleving via toezichthouders.

De eisen bepalen onder meer minimumrendementen, maximale energieverbruikscijfers en eisen rondom stand-by- en off-modussen, en ze kunnen gepaard gaan met energielabels die consumenten informatie geven.

Testmethoden en berekeningsmethoden zijn vastgelegd in geharmoniseerde normen (bijv. EN/IEC-testprocedures) zodat prestaties in vergelijkbare omstandigheden gemeten kunnen worden.

Toezichthouders controleren marktdeelnemers; non-compliance kan leiden tot boetes, terugroepacties of verplichtingen tot aanpassing van producten.

Voorbeelden van getroffen productgroepen zijn huisapparatuur (koelkasten, wasmachines, vaatwassers), verlichting, verwarmings- en koelsystemen, en ICT-apparatuur.

Verbruiksefficiëntie-eisen stimuleren innovatie en leiden doorgaans tot aanzienlijke besparingen op lange termijn en lagere milieubelasting. Naar verwachting worden de eisen in stappen verder aangescherpt na evaluaties van technologische ontwikkelingen.