veiligheidsintegriteit

Veiligheidsintegriteit is het vermogen van een veiligheidgerelateerde functie of systeem om zijn veiligheidsdoel te vervullen onder gespecificeerde omstandigheden, met een bepaalde waarschijnlijkheid van een gevaarlijke storing. Het begrip is centraal in functionele veiligheid en omvat zowel de betrouwbaarheid van hardware en software als de organisatorische maatregelen die nodig zijn om de veiligheid te waarborgen.

Om veiligheidsintegriteit te kwantificeren wordt doorgaans het Safety Integrity Level (SIL) gebruikt, variërend van 1 tot 4. Een hoger SIL duidt op een lagere kans op een gevaarlijke storing en vereist strengere eisen aan ontwerp, implementatie, testen en onderhoud. De normen IEC 61508 en de afgeleide normen zoals IEC 61511 (procesindustrie) en IEC 62061 (machines) geven richtlijnen voor het bepalen van SIL en voor de bijbehorende prestatie-indicatoren zoals de gemiddelde kans op een gevaarlijke storing (PFD) of de tijdgerelateerde foutfrequentie (FIT).

Het bereiken van veiligheidsintegriteit verloopt via een veiligheidslevenscyclus: risicobeoordeling, specificatie van veiligheidsfuncties, ontwerp en implementatie met redundantie en diagnostiek, verificatie en validatie, en operationele ondersteuning, onderhoud en wijzigingsbeheer. Belangrijke aspecten zijn onafhankelijkheid tussen veiligheidfuncties en operationele processen, bestrijding van hardware-fouten en monitoring, en het waarborgen van veiligheid gedurende de hele levensduur van de installatie.

Toepassingsgebieden zijn onder meer de procesindustrie, machineveiligheid en automatiseringssystemen. Het resultaat is doorgaans een SIL-classificatie en een veiligheidsplan waarin functies, testfrequenties en diagnosemechanismen zijn vastgelegd.