foutfrequentie

Foutfrequentie is een maat voor hoe vaak fouten optreden in een systeem. Het kan verwijzen naar fouten in dataoverdracht, opslag of meet- of controlesystemen, en kan worden uitgedrukt als een verhouding tussen het aantal fouten en de hoeveelheid data of tijd. In de context van digitale communicatie wordt vaak gesproken over de bitfoutfrequentie (BER), die het aantal foutieve bits deelt door het totaal verzonden bits. Een BER van 10^-6 betekent gemiddeld één fout per miljoen verzonden bits. Naast BER bestaan er ook framefoutfrequentie (FER) en pakketfoutfrequentie (PER), die de verhouding aangeven van frames of pakketten met ten minste één fout.

De foutfrequentie wordt beïnvloed door factoren zoals signaal-ruisverhouding, kanaalkarakteristieken en storingen in de omgeving. Om foutfrequentie te verlagen worden technieken ingezet zoals foutdetectie- en foutcorrectiecodes, redundantie, betere modulatie en codering, interlaving en retransmissieprotocollen. In praktijk wordt vaak gesproken over gewenste toleranzen voor foutfrequentie bij het ontwerpen en testen van systemen, zodat aan kwaliteits- en betrouwbaarheidscriteria kan worden voldaan.

In betrouwbaarheid en hardware-ontwerp verwijst foutfrequentie ook naar fouten per tijdseenheid in apparatuur, waarbij indicatoren als MTBF (mean time between failures) en de failure rate relevante parameters zijn. Tests onder gecontroleerde omstandigheden geven inzicht in de foutfrequentie en helpen bij het vaststellen van specificaties voor robuustheid en prestaties.

Samengevat is foutfrequentie een kernconcept voor het evalueren en waarborgen van de integriteit en betrouwbaarheid van informatiestromen en systemen, en vormt zij een cruciale parameter bij ontwerp, implementatie en onderhoud.