vastgelegdheid

Vastgelegdheid is een term in het Nederlands die de toestand of eigenschap aanduidt waarbij informatie, regels of feiten in schriftelijke of andere formele vorm zijn vastgelegd. De term is afgeleid van vastleggen en het achtervoegsel -heid dat een abstract begrip aanduidt, vergelijkbaar met begrippen als codificatie of documentatie.

In het recht en beleid refereert vastgelegdheid aan de mate waarin wetten en regels schriftelijk zijn vastgelegd en daarmee voorspelbaar en handhaafbaar worden. In archief- en informatiemanagement duidt vastgelegdheid op de duurzaamheid en betrouwbaarheid van vastgelegde informatie, zoals documenten, registraties en metadata. Ook in de geschiedenis of filosofie kan het slaan op de vraag in hoeverre gebeurtenissen in bronnen zijn vastgelegd, waardoor interpretaties van het verleden worden bevestigd of betwist.

De uitdrukking komt vooral voor in juridisch en administratief taalgebruik, maar kan ook gebruikt worden bij descriptieve studies van beleid en samenleving. Voorbeelden zijn onder meer dat een hoge vastgelegdheid van de regelgeving de voorspelbaarheid voor burgers en bedrijven vergroot, terwijl een lage vastgelegdheid kan leiden tot onzekerheid bij interpretatie en uitvoering.

Zie ook codificatie, documentatie, registratie, archiefbeheer.