valideringsregels

Valideringsregels is een term die wordt gebruikt om de criteria te beschrijven waaraan data, processen of transacties moeten voldoen om als geldig te worden beschouwd. Ze vormen een essentieel onderdeel van data kwaliteit, softwareontwikkeling en compliance. Valideringsregels kunnen formele constraints zijn die bepalen of een veld of attribuut aan specifieke voorwaarden voldoet, maar ook complexere bedrijfsregels die afhankelijkheden tussen velden en contextuele factoren in acht nemen.

Ze kunnen op verschillende niveaus en in verschillende omgevingen worden toegepast: op veldniveau (niet leeg, juist datatype, lengte, bereik, patroon met regex), op recordniveau (unieke waarden in een kolom, referentiële integriteit met andere tabellen) en op procesniveau (bijv. als betalingsmethode X is, dan moet het bedrag binnen Y en Z vallen).

Implementaties vinden plaats in diverse lagen: in databases via constraints (NOT NULL, CHECK, UNIQUE), in applicaties via client- en server-side validatie, en in data pipelines of regelengines via bedrijfsregels. Valideringsregels worden meestal expliciet gedocumenteerd en getest om regressies te voorkomen.

Het ontwerpproces omvat definities van criteria, implementatie, testgevallen en monitoring. Het doel is om kwaliteit, betrouwbaarheid en naleving te vergroten, terwijl gebruikerservaring en systeemprestaties in balans worden gehouden. Validering richt zich op het bepalen of gegevens of handelingen voldoen aan vastgestelde voorwaarden; verificatie verwijst naar het aantonen van de juistheid of echtheid ten opzichte van een referentie.