unaniemiteit

Unanimiteit is de situatie waarin een besluit wordt genomen met instemming van alle betrokken partijen; geen van de deelnemers stemt tegen. Het begrip impliceert een volstrekte eenstemmigheid of, waar die niet haalbaar is, een brede, expliciete acceptatie van de uitkomst. De etymologie gaat terug op het Latijnse unanimitas (één wil, één geest), via Franse en Engelse leenwoorden.

Unanimiteit speelt een rol in verschillende contexten. In politiek en bestuur kan een besluit vereisen dat iedereen het ondersteunt; in juridische procedures komt unanieme instemming soms voor bij uitslagen (bijvoorbeeld bij juryverdicts in sommige rechtsgebieden); en in organisaties en verenigingen wordt vaak gestreefd naar unanimiteit bij belangrijke beleidskeuzes of organisatorische veranderingen.

Voordelen van unanimiteit zijn onder meer hogere legitimiteit en draagvlak, wat de implementatie vergemakkelijkt en toekomstige weerstand kan voorkomen. Nadelen zijn onder meer de kans op vastlopen (deadlock) en vertraging van besluitvorming, vooral in groepen met uiteenlopende belangen of bij complexe onderwerpen.

Unanimiteit verschilt van consensus en van meerderheidsregel. Consensus zoekt brede steun, maar laat soms ruimte voor kleine of stille bezwaren; unanimiteit vereist volledige eensgezindheid. Meerderheidsbesluit kan sneller zijn, maar kan de legitimiteit onder minderheidsbelangen verminderen. Zie ook: consensus, meerderheidsregel, besluitvorming.