uitsnijding

Uitsnijding is een term uit het Nederlands die verwijst naar het verwijderen van weefsel uit de omgevende structuur door middel van snijden. De etymologie gaat uit- (naar buiten) en snijden. In de geneeskunde duidt uitsnijding meestal op excisie: chirurgisch verwijderen van weefsel, vaak een afwijking of verdachte laesie, soms met een rand gezond weefsel. De term kan ook informeel gebruikt worden voor het “uitknippen” van weefsel.

In de medische praktijk kan uitsnijding diagnostisch of therapeutisch zijn. Diagnostisch kan een uitsnijding plaatsvinden om het weefsel histologisch te onderzoeken en zo een diagnose te stellen. Therapeutisch kan het doel zijn om klachten te verlichten of een aandoening te genezen, bijvoorbeeld door verwijdering van een tumor, abces of andere afwijking.

Procedure en uitvoering worden doorgaans uitgevoerd onder lokale anesthesie, soms onder algehele anesthesie afhankelijk van de locatie en omvang. De arts markeert de laesie en snijdt rondom de afwijking, met als doel een volledige verwijdering van het afwijkende weefsel. Soms wordt een laesie in delen verwijderd of worden marges rondom de laesie bewaakt. Na verwijdering wordt de wond meestal gehecht of verzorgd om genezing te bevorderen. Het pathologisch onderzoek van het verwijderde weefsel is vaak een essentieel onderdeel van de procedure.

Complicaties kunnen pijn, bloedingen, infectie en littekenvorming zijn. Als hygiene en nazorg correct worden toegepast, blijven risico’s doorgaans beperkt. Uitsnijding blijft een veelgebruikte methode in zowel diagnostische als therapeutische contexten.