tunnelstructuur

Tunnelstructuur is een term die in verschillende vakgebieden wordt gebruikt om te verwijzen naar de organisatie van tunnels of tunnelachtige kanalen binnen een groter systeem. Het idee is vaak dat door deze kanalen efficiënt transport, communicatie of leiding kan plaatsvinden. De precieze betekenis verschilt per context, maar de kern is een netwerk van doorgangen of verbindingen.

In de civiele techniek en infrastructuur verwijst tunnelstructuur naar de architectonische en technische opbouw van ondergrondse passages, zoals tunnels voor verkeer of metro’s. Belangrijke aspecten zijn geotechnische voorwaarden, geboorde of gebaande wanden, lining, ventilatie, drainage en veiligheidsmaatregelen, afgestemd op de omgeving en omliggende gebouwen.

In materialenwetenschap en chemie wordt met tunnelstructuur vaak een kristal- of poreus kader bedoeld waarin kanalen door het materiaal lopen. Deze kanalen bepalen diffusiestromen en adsorption. Voorbeelden zijn zeolieten en metalen-organische kaders (MOFs) met een één-dimensionale of netwerkachtige tunnelstructuur, die van belang zijn voor katalyse, opslag en scheiding.

In biologie en biochemie verwijst het naar tunnels of kanalen in biomoleculen of membranen die transport van ionen, protonen of substraten mogelijk maken, en naar intercellulaire verbindingen zoals tunneling nanotubes die cellen onderling kunnen koppelen.

Methoden om tunnelstructuren te bestuderen omvatten beeldvorming (CT, elektronendemonstratie) en modelling, met aandacht voor stabiliteit, doorlaatbaarheid en veiligheid. Het begrip varieert per vakgebied, maar deelt de focus op doorgangen die beweging of communicatie mogelijk maken.