toonbereik

Toonbereik is een Nederlands begrip dat de reeks tonen of klanken beschrijft die een systeem, instrument of performer kan produceren of vastleggen. Het wordt in verschillende vakgebieden gebruikt, zoals muziek, akoestiek en beeldvorming. In de praktijk verwijst toonbereik naar de breedte van de toonhoogten of luminantiewaarden die beschikbaar is, en kan worden uitgedrukt in octaven en halftonen (bij muziek) of in stops (bij beeldvorming).

In muziek verwijst toonbereik naar de reeks tonen die een stem of instrument kan produceren binnen een gehoorbereik. Het wordt bepaald door de laagste en hoogste toon die iemand of een instrument kan bereiken, en varieert per performer, instrument en muziekstijl. Voorbeelden zijn een tenor die doorgaans van ongeveer C3 tot C5 kan zingen, of een sopraan die hoger kan raken.

In beeldvorming en audiovisuele technologie verwijst toonbereik naar het bereik van luminantie- of tonaliteitswaarden dat een sensor, camera of monitor kan vastleggen of weergeven. Dit wordt vaak uitgedrukt in stops, waarbij een groter toonbereik meer detail mogelijk maakt in zowel schaduwen als hooglichten. HDR-technieken en toonmapping helpen om het toonbereik effectiever te benutten in dynamische scènes en op verschillende displays.

Praktisch gezien beïnvloedt toonbereik belichting, belichtingsinstellingen en nabewerking. Een breed toonbereik kan detailniveau verbeteren, maar vraagt om doordachte belichting en verwerking om over- of onderbelichting te voorkomen.

Zie ook: dynamisch bereik, frequentierespons, belichting.