toetsdruk

Toetsdruk is een term die met name in technische disciplines zoals werktuigbouwkunde, installatietechniek en bouwinstallaties voorkomt. Het verwijst naar de druk die tijdens een test op een component, installatie of systeem wordt aangelegd om de integriteit of functionaliteit te verifiëren. De toetsdruk ligt doorgaans hoger dan de normale bedrijfsdruk maar lager dan de breukdruk en wordt vastgesteld volgens geldende normen en veiligheidsvereisten. Toepassingsgebieden zijn onder meer drukleidingsystemen, drukvaten, verwarmings- en koelinstallaties, sanitaire systemen, hydraulische systemen en gasinstallaties.

Er bestaan twee hoofdsoorten toetsen: hydrostatische tests waarbij water als testmedium wordt gebruikt, en pneumatische tests waarbij lucht of inert gas wordt toegepast. De gebruikelijke werkwijze omvat het vullen of op druk brengen van de installatie tot de afgesproken toetsdruk, het handhaven van deze druk gedurende een bepaalde tijd, en het controleren op lekken of vervormingen, gevolgd door gedocumenteerde rapportage van de resultaten. Tijdens de tests worden drukmetingen verricht met kalibratie en worden veiligheid en risico’s actief gemanaged; toezicht door gekwalificeerd personeel is daarbij standaard.

Normeringen en standaarden bepalen vaak de exacte toetsdruk en de testmethode. Deze worden doorgaans vastgelegd in relevante internationale of nationale normen en voorschriften, zoals ISO-, EN- of ASME-standaarden, en afhankelijk van de sector kunnen nationale regels (bijv. NEN) van toepassing zijn. Eenheden voor toetsdruk zijn meestal bar of MPa, in sommige contexten ook psi.