terugkeerkans

Terugkeerkans is een medische term die verwijst naar de kans dat een ziekte, na een periode van behandeling of remise, opnieuw ontstaat of terugkeert. In de klinische context wordt meestal gesproken over de terugkeer van kanker, maar de term kan ook gelden voor andere aandoeningen zoals beroerte of infecties. De terugkeerkans kan lokaal, regionaal of als uitzaaiing voorkomen.

De maat van terugkeerkans wordt vaak uitgedrukt als een kans of percentage over een bepaalde follow-upperiode, bijvoorbeeld vijf jaar. Belangrijke gerelateerde uitkomsten zijn de terugkeervrije overleving (recurrence-free survival) en de ziektevrije overleving (disease-free survival), die aangeven hoe lang patiënten zonder aanwijzingen van terugkeer blijven. Bij kanker kan men ook spreken van regionale of afstandelijke terugkeer (uitzaaiingen). De schatting ervan maakt meestal gebruik van klinische follow-up, beeldvorming en laboratoriumonderzoek.

Factoren die de terugkeerkans beïnvloeden zijn onder meer het type en stadium van de ziekte, de tumorbiologie, de effectiviteit en volledigheid van de behandeling, en individuele patiëntkenmerken zoals leeftijd en algemene gezondheid. Levensstijl en comorbiditeiten kunnen ook een rol spelen. De terugkeerkans is daarom vaak afhankelijk van tijdsduur en de follow-upintensiteit.

De kennis van de terugkeerkans helpt bij prognose, follow-upplanning en beslissingen over aanvullende therapieën. Het vergroot ook begrip van welke factoren de kans op terugkeer verlagen en welke patiënten mogelijk extra surveillance of adjuvante behandeling nodig hebben. Wereldwijd verschillen definities en meetmethoden, wat aandacht vereist bij vergelijking van studies.