termijnbeperking

Termijnbeperking is een begrip uit het Nederlandse recht en openbaar bestuur dat te maken heeft met het beperken van de tijdsduur waarin een recht kan bestaan of waarin een handeling kan worden verricht. Het houdt in dat een termijn of deadline wordt vastgesteld waarbinnen een actie moet plaatsvinden, anders kan een recht ontstaan of blijven bestaan of kunnen een verplichting of gevolg volgen. Termijnbeperking kan betrekking hebben op zowel rechten als verplichtingen: het recht om een aanvraag, bezwaar of beroep in te dienen kan vervallen als men niet binnen de gestelde termijn handelt, en verplichtingen kunnen afhangen van tijdige uitvoering.

In de praktijk komt termijnbeperking vooral voor in administratieve procedures (termijnen voor het indienen van bezwaar of beroep), in sociale zekerheid en belastingen (termijnen voor aanvragen en het leveren van documenten), en in civielrechtelijke of arbeidsrechtelijke procedures (verjaring of verval van vorderingen). Termijnen kunnen in kalenderdagen, werkdagen of op basis van wettelijke perioden vastliggen; soms kunnen termijnen worden opgeschort, verlengd of hersteld onder specifieke omstandigheden.

Het doel van termijnbeperking is doorgaans om procedures voorspelbaar en efficiënt te houden, administratieve lasten te beheersen en rechtsbescherming te waarborgen door duidelijke data te geven. Tegelijkertijd kan een te strikte termijn de toegang tot rechten belemmeren of de belangen van kwetsbare groepen schaden.

Zie ook: verjaring, verstrijking van termijnen, administratief recht, procedurele termijnen.