taalfamilie

Een taalfamilie is een groep talen die afstammen van een gemeenschappelijke oudere taal, de proto-taal. Talen in dezelfde familie vertonen doorgaans overeenkomsten in woordenschat, klankpatronen en grammaticale structuren die terug te leiden zijn tot die proto-taal. De verwantschap wordt vastgesteld met de historisch-vergelijkende methode: door systematische vergelijking van woorden en klanken kunnen linguïsten regelmatige correspondenties ontdekken en zo de hypothetische proto-taal reconstrueren.

De grens tussen taal en dialect is vaak niet strikt. Binnen één taalfamilie kunnen talen zich zo hebben ontwikkeld dat ze als aparte talen worden gezien, terwijl ze onderling toch duidelijke verwevenheid vertonen. De classificatie is gebaseerd op aantoonbare genealogische relaties en de tijdschaal waarin divergentie heeft plaatsgevonden.

Belangrijke taalfamilies zijn onder meer de Indo-Europese (waaronder Romance, Germanic, Slavic, Indo-Iraans, Grieks, Albanees en Armenisch), Sino-Tibetaanse, Afroaziatische (waaronder Semitisch en andere takken), Austronesische, Dravidische, Niger-Congo (waaronder de Bantu-talen) en Uralische. Binnen elke familie bestaan er talrijke subgroepen die nauwer verwant zijn aan elkaar.

De studie van taalfamilies biedt inzicht in de geschiedenis van volkeren en migratiepatronen, en laat zien hoe talen zich in de loop der tijd hebben ontwikkeld en beïnvloed door contact met andere talen. Het veld kent voortdurende debat en verfijning, vooral bij bredere hypothesen over grote overkoepelende verbanden.