sukkulenten

Sukkulenten zijn planten die zich hebben aangepast aan droogte door water op te slaan in vlezig weefsel in bladeren, stengels of wortels. Die opslag maakt ze bestand tegen perioden zonder neerslag en stelt ze in staat te overleven in woestijnachtige en semi-aride gebieden. Sukkulenten vormen geen samenhangende taxonomische groep; de term verwijst naar een verzameling planten uit verschillende families die deze eigenschap delen.

Kenmerkend zijn dikke bladeren of stengels, een vaak glanzende of wasachtige cuticula en, in veel soorten, een traag groeiritme. Veel sukkulenten gebruiken CAM-fotosynthese, waarbij CO2 ’s nachts wordt opgenomen, wat waterverlies overdag beperkt. Cactussen bezitten vaak versterkte stengels en doornrijen als extra bescherming en waterbuffer.

Voorbeelden van families en genera die onder sukkulenten vallen zijn Crassulaceae (Sedum, Crassula, Echeveria), Asphodelaceae (Aloe, Haworthia), Euphorbiaceae (Euphorbia), Cactaceae (cactussen) en Aizoaceae (Lithops). Ze zijn wereldwijd te vinden, vooral in Afrika, Amerika en Madagaskar, maar komen ook in andere regio's voor. Buiten hun natuurlijke habitat worden ze veel als kamer- en tuinplanten gehouden.

Zorg en tuinieren: kies een goed-drainende potgrond (steenachtig, zandig of perlietachtig mengsel). Geef water diep maar niet te vaak; laat de grond volledig opdrogen tussen gietbeurten en verminder water geven in winter. Veel sukkulenten houden van veel licht en warmere temperaturen, maar sommige verdragen ook koeler.

Propagatie gebeurt vaak via scheuten, bladeren of stekjes. Sukkulenten zijn populair als kamerplant en in waterbesparende tuinen (xeriscaping) vanwege variatie en onderhoudsgemak. Overmatige irrigatie en slechte drainage zijn de belangrijkste oorzaken van rot.