structuursysteem

Een structuursysteem is in de bouwkunde het geheel van constructieve elementen en hun onderlinge relaties waardoor belastingen van een gebouw worden overgebracht naar de ondergrond. Het systeemschema bepaalt welke onderdelen belastingen dragen—zowel verticale zoals gewicht en windbelasting als horizontale zoals seismische krachten—en hoe deze krachten via verbindingen en fundamenten worden afgevoerd.

Belangrijke varianten zijn draagmuurensystemen, skeletbouw en kolom-balksystemen. Draagmuurensystemen gebruiken massieve muren als primaire draagconstructie; skeletbouw werkt met een ruimtekader van kolommen en liggers (vaak van staal of gewapend beton) met een niet-dragende omhullende wand; kolom-balksystemen plaatsen de lasten vooral op een open raster van kolommen met liggers. Hybride systemen combineren elementen van verschillende typen afhankelijk van bouwprogramma en esthetiek.

Materialen en details: gewapend beton, staal en hout zijn gangbaar; constructieve elementen omvatten kolommen, balken, wanden, vloer- en dakplaten en de verbindingen daartussen, evenals de fundering. Ontwerpkeuzes houden rekening met sterkte, stijfheid, krimp, scheurvorming en vervorming onder belastingen zoals gewicht, wind en seismiciteit. Duurzaamheid, prefabricage en bouwfysische eisen spelen hierbij een steeds grotere rol, vaak ondersteund door digitale modellen (BIM).

Het concept heeft grote invloed op architectonische vrijheid, constructieve veiligheid en exploitatie. Verschillende bouwtypen—van woningen tot hoogbouw en bruggen—maken gebruik van specifieke structuursystemen die geschikt zijn voor locatie en regelgeving. Overeenstemming tussen ontwerp, productie en uitvoering is essentieel voor prestaties en kosten.