stromingsmetingen

Stromingsmetingen verwijzen naar het kwantificeren van de stroming van een vloeistof of gas door een leiding of opening. Ze leveren informatie over volumestroom (Q) of massastroom (ṁ) en zijn essentieel voor procescontrole, waterbeheer, milieumetingen en energietoepassingen.

De belangrijkste grootheden zijn volumestroom Q (volume per tijd) en massastroom ṁ = ρ·Q, waarbij ρ de vloeistofdichtheid is. Voor incompressibele stroming wordt vaak de continuïteitsvergelijking toegepast: Q = ∫ v dA. Bij compressibele stroming spelen veranderingen in dichtheid mee.

Meetmethoden zijn onder te verdelen in invasieve (contact) en niet-invasieve (niet-contact) technieken. Veelgebruikte technieken zijn orificeplaat, venturi en flow nozzle; magnetische debietmeters voor geleidende vloeistoffen; turbine- en Coriolismetingen voor algemene toepassingen; ultrasone debietmeters (transitietijd en Doppler) en thermische massadebietmeters voor gassen. Clamp-on ultrasone meters meten aan de buitenkant zonder inbraak. Voor water- en gassystemen bestaan gestandaardiseerde apparaten met kalibratie en traceerbaarheid.

Installatie en nauwkeurigheid: buisleidingen vereisen voldoende rechte buislengen om een stabiele stroming te waarborgen. Reynoldsnummer en vloeistofeigenschappen beïnvloeden de meetprestaties. Calibratie en traceerbaarheid zijn cruciaal; normen zoals ISO 5167 voor orificemetingen en ISO 4064 voor watermeters worden gehanteerd. Apparaten leveren vaak nauwkeurigheidsklassen en outputs zoals 4-20 mA, pulsen of digitale communicatie (Modbus, HART).

Toepassingen: stromingsmetingen komen voor in de procesindustrie, drink- en afvalwaterbeheer, HVAC, olie en gas en chemische productie. Data worden gebruikt voor procesbewaking, batch- of continue besturing en milieumeting. Trends omvatten realtime monitoring, digitale tweelingen en remote kalibratie.