strafmildernden

Strafmilderende omstandigheden zijn factoren die de rechter bij het opleggen van een straf kan meewegen en die de uiteindelijke straf kunnen verlagen. Ze houden rekening met de persoonlijke schuld van de dader, de omstandigheden waaronder het misdrijf is gepleegd en de mogelijke gevolgen voor de samenleving. Het doel is te komen tot een straf die proportioneel en menselijk is.

Voorbeelden van strafmilderende omstandigheden zijn onder meer spijtbetuiging en erkenning van verantwoordelijkheid, medewerking aan het onderzoek, geringe eigen betrokkenheid bij het delict, geen of beperkt gevaar voor anderen, jeugdige leeftijd of beperkte rijpheid, psychische aandoeningen of andere factoren die de schuld verminderen, en afwezigheid van eerder strafrechtelijk verleden. Ook kan dwang of druk van derden die het handelen hebben beïnvloed een rol spelen, evenals inspanningen om schade te herstellen of te compenseren.

Procedures en effecten: de rechter weegt elk van deze factoren af tegen de ernst van het delict en de mate van schuld. Streefdoel is een straf die evenredig is aan de omstandigheden; mogelijk leidt dit tot een lagere strafmaat, uitstel van uitvoering, of een voorwaardelijke straf met voorwaarden (bijv. taakstraf, rehabilitatie). In elk geval blijft de uiteindelijke straf een kwestie van oordeel van de rechter, mede afhankelijk van het rechtsstelsel en de aard van het delict.

Relatie met verzwarende omstandigheden: naast strafmilderende factoren bestaan ook verzwarende omstandigheden die de straf kunnen verhogen. Beide categorieën worden afgewogen om tot een evenwichtig forelding van de straf te komen.