stengelgroei

Stengelgroei is de elongatie van de stengel bij planten, vaak als gevolg van een gebrek aan licht of andere omgevingsprikkels. Het is een vorm van etiologie, waarbij de plant probeert meer zonlicht te krijgen door hogeruitgroei en langere tussenligging van knopen. In het buitenland wordt de term soms vertaald als stemgrowth of stem elongation.

Oorzaken en mechanismen: Een lage lichtintensiteit of een ongerechtigde lichtkwaliteit (bijvoorbeeld weinig daglicht of een verhoogde verhouding van ver-rood licht) triggert de schaduwrespons van planten. Dit leidt tot toegenomen productie van groeihormonen zoals auxine en gibberellinen, wat celuitzetting in de internodiën stimuleert. Het resultaat is langere tussenknoopafstand en een slankere stengel. Tekenen zijn onder meer lange internodes, relatief kleine en bleke bladeren en een zwakkere teding.

Gevolgen en risico’s: Stengelgroei levert vaak een kwetsbare plant op met minder draagkracht, minder bladoppervlak voor fotosynthese en een hoger risico op omvallen of beschadiging door wind of beweging. Bij gewassen kan het de opbrengst en kwaliteit beïnvloeden, doordat energie naar lengtegroei gaat in plaats van naar bladvorming en vruchten.

Beheer en preventie: Verbeteren van de lichtomstandigheden is de meest effectieve maatregel, bijvoorbeeld door meer daglicht of intensieve kunstmatige verlichting toe te passen, planten dichter bij het licht te plaatsen of schaduw te verminderen. Het beperken van apicale dominantie door snoeien of trainen kan de stengel sterken. Selectie van rassen met compacte groeivormen kan ook helpen. In kassen kan het aanpassen van ventilatie en temperatuur de geneigdheid tot stengelgroei verminderen.

Zie ook: etiologie, fotomorfogenese, schaduwrespons.