slipkoppeling

Een slipkoppeling is een mechanische koppeling die twee roterende assen verbindt maar onder overbelasting slippen toestaat. Het doel is om schade aan motoren en aandrijvingen te voorkomen door het doorgeven van torque te begrenzen en een geleidelijke werking te bieden in plaats van een plotselinge klap of storingspunt.

Werkingsprincipe en constructie

Een slipkoppeling bestaat meestal uit een drijvende en een aangedreven component met frictieoppervlakken die tegen elkaar worden gedrukt door een vooraf ingestelde kracht, vaak via veren. Het toe te passen koppel hangt af van frictiecoëfficiënt, contactvlak en de clampingdruk. Bij normaal bedrijf wordt het gewenste koppel effectief overgedragen; als het belastingsniveau de ingestelde grens overschrijdt, slippen de oppervlakken en gaat er minder koppel door. Het slipkoppel kan worden aangepast door de veerdruk te wijzigen, het aantal of type friction plates te veranderen, of het materiaal te kiezen met een andere wrijvingscoëfficiënt. Sommige ontwerpen gebruiken centrifugaalmechanismen, magnetische velden of hydrauliek om slip te activeren.

Toepassingen

Slipkoppelingen komen veel voor in industriële aandrijvingen en machines waar een boeiende bescherming tegen overbelasting vereist is. Ze worden toegepast in zaagmachines, houtbewerkingsmachines, persen, transport- en sorteersystemen, en andere repetitieve of krachtige aandrijvingen waarbij het voorkomen van motorstroompieken, as- en tandwielslijtage en machine-uitval prioriteit heeft.

Voordelen en nadelen

Voordelen zijn onder meer bescherming van motoren en tandwielkasten, en een geleidelijke koppeling die schokken beperkt. Nadelen zijn onder meer warmteontwikkeling en slijtage door slip, mogelijk verminderde efficien­tie tijdens slip en regelmatige onderhouds- en inspectiebehoefte om de ingestelde drempel te behouden. Na afname van de belasting herengageert de koppeling doorgaans automatisch.