sequentiestratigrafie

Sequentiestratigrafie is een benadering in de stratigrafie die de verticale opbouw van sedimentaire vullingen uitlegt door sequenties te identificeren en te interpreteren. Een sequentie is een relatief autonoom interval van afzetting, begrensd door grenzen die ontstaan door veranderingen in relatieve zeespiegel en de bijbehorende verandering in de accommodatie. Binnen een sequentie kunnen verschillende facies voorkomen, wat de opeenvolgende deposities onder verschillende zeespiegelstanden weerspiegelt.

Belangrijke begrippen zijn de sequentiegrens (sequence boundary), het transgressief oppervlak (transgressive surface) en het maximale overstromingsoppervlak (maximum flooding surface). Een sequentie kan worden onderverdeeld in systemen van sporen: lowstand systems tract (LST), transgressive systems tract (TST) en highstand systems tract (HST). Parasequenties en parasequentie-sets leveren fijnmazigere bouwstenen voor correlatie en interpretatie van faciespatronen binnen een sequentie.

Toepassingen en data: sequentiestratigrafie wordt veel gebruikt in basin analysis, reservoirkarakterisering en hydrocarbon exploration. De methode combineert seismische reflecties, boorlogs en gegevens uit outcrops met sedimentologische analyses om grenzen en systems tract te traceren en de ruimtelijke verdeling van facies te voorspellen.

Kritiek en beperkingen: de interpretatie berust op aannames over zeespiegelcycli en de relatie tussen zeespiegel, sedimenttoevoer en afzetting; tectoniek en ongebruikelijke sedimenttoevoer kunnen grenzen vertroebelen. Daarom vereist sequentiestratigrafie integratie met bredere stratigrafie, faciesanalyse en regionale geologie.