scriptstijl

Scriptstijl is een term die in het Nederlands wordt gebruikt om de stijl van een script te beschrijven. De betekenis hangt af van de context: het kan verwijzen naar de typografische stijl die lijkt op handschrift, oftewel script letters, of naar de formatering en presentatie van een scenario of draaiboek in film, televisie en theater.

In grafische vormgeving verwijst scriptstijl naar fonts die handschrift nabootsen. Kenmerken zijn vloeiende, samenhangende letterlijnen, gebruik van ligaturen en soms swashes, waardoor een elegant of informeel karakter ontstaat. Deze fonts brengen vaak een bijzondere sfeer, maar zij kunnen de leesbaarheid belemmeren bij lange teksten. Gebruik ze daarom spaarzaam, bij koppen of merkaccenten, en combineer ze bij voorkeur met een eenvoudige sans-serif voor de hoofdtekst. Let bovendien op licenties en leesbaarheid bij verschillende media en afmetingen.

In de context van draaiboeken en scripts verwijst scriptstijl naar de gefixeerde indeling en opmaakregels voor het schrijfwerk. Belangrijke elementen zijn scène-aanduidingen (INT./EXT.), acties, dialogen met naam van de spreker en optionele afwijkingen, en aanduidingen zoals transitions. Typische typografie hanteert traditioneel Courier of Courier New 12 pt, omdat 1 pagina ongeveer een minuut film representeert; moderne systemen als Final Draft of Celtx volgen soortgelijke conventies maar bieden variaties in digitale weergave. Het doel is leesbaarheid en een vlotte interpretatie door producenten, regisseurs en acteurs. Moderne workflows automatiseren veel formatting, maar de basisprincipes blijven: duidelijke scheiding tussen beschrijvende tekst en dialoog, en consistente afkortingen en aanduidingen.

Samengevat is scriptstijl contextafhankelijk: in ontwerp verwijst het naar handschriftachtige lettertypes; in productie verwijst het naar de gestandaardiseerde format voor scripts die timing en productieproces ondersteunen.