schatkistpapier

Schatkistpapier is een verzamelnaam voor schuldinstrumenten die door de nationale schatkist van een land worden uitgegeven om overheidsuitgaven te financieren en de staatsschuld te beheren. In het Nederlands verwijst de term vooral naar effecten die een claim op de Nederlandse staat vertegenwoordigen: de houder heeft recht op betaling van het nominale bedrag en op eventuele rente-opbrengsten op afgesproken data.

Historisch gezien omvatte schatkistpapier verschillende typen effecten, waaronder korte- termijn kasbons (kasbons) en langere termijn leningen (staatsobligaties). Het doel van deze instrumenten is het aantrekken van geld van beleggers tegen voorspelbare rentelasten en betalingstermijnen, zodat de overheid haar begroting kan uitvoeren en schulden kan herfinancieren zodra deze vervallen.

Kenmerken van schatkistpapier zijn onder meer een afgesproken nominale waarde, rente (coupon) en een vaste houdtijd of vervaldatum. Couponbetalingen kunnen periodiek plaatsvinden en de instrumenten worden verhandeld op de secundaire markt. Aankoop gebeurt meestal via openbare veilingen of via officiële dealers, waarbij de uitgifte en het beheer doorgaans in handen zijn van de overheid, bijvoorbeeld via het ministerie van Financiën.

In het moderne gebruik wordt schatkistpapier in de praktijk vaak gelijkgesteld aan staatsobligaties en aan kortlopende kasbons die door de overheid worden uitgegeven. Het begrip blijft een nationaal-financieel begrip en verwijst naar schuldpapier dat de staat tegen rente leent van beleggers.