schakeluitgang

Een schakeluitgang is een uitgang van een elektronisch apparaat die een belast­ing kan schakelen door de toestand van de uitgang te veranderen van hoog naar laag of andersom. In de praktijk wordt hiermee meestal een digitaal signaal bedoeld dat een belasting aan- of uitschakelt. Schakeluitgangen komen voor op PLC’s, sensoren, relaismodules en microcontrollers en onderscheiden zich van analoge uitgangen, die een continu variërende spanning of stroom leveren.

Schakeluitgangen kunnen mechanisch zijn, zoals een relais met een schakelcontact, of solid-state, waarbij een transistor, MOSFET of triac als schakelaar fungeert. Een uitgang kan normaal open (NO) of normaal gesloten (NC) zijn, wat bepaalt of de belasting actief moet zijn om een bepaalde toestand te bereiken. NO-uitgangen worden vaak gebruikt zodat de belasting via de uitgang wordt daadwerkelijk geactiveerd, terwijl NC-uitgangen in veiligheids- of failsafe-toepassingen voorkomen dat een ongeluk optreedt bij uitval.

Elektrische kenmerken omvatten de spannings- en stroomratings (bijv. 5–24 V DC, 120–230 V AC) en het type belasting (weerstand, inductief, capacitatief). Voor inductieve belastingen is vaak aanvullende bescherming nodig, zoals een flyback-diode of een snubbernetwerk. Sommige schakeluitgangen zijn optisch geïsoleerd om storingen tussen besturings- en belastingszijde tegen te gaan, wat veiligheid en betrouwbaarheid verhoogt.

Toepassingen omvatten onder andere verlichting, relais, motoren of actuatoren. In industriële automatisering worden schakeluitgangen veelvuldig aangestuurd door PLC’s en gecombineerd met drivercircuits en beveiligingsmaatregelen. Bij het ontwerp moet rekening worden gehouden met belastingstype, schakelsnelheid en compatibiliteit tussen uitgang en belasting.