samenlevingscontracten

A samenlevingscontract, also known as een samenlevingscontract, is een civielrechtelijke overeenkomst tussen twee personen die samenwonen of dat wensen, zonder dat zij getrouwd zijn of een geregistreerd partnerschap hebben. Het contract regelt hoe zaken geldelijk en propertymatig geregeld zijn tijdens de samenwoning en wat er gebeurt bij afloop van de relatie of bij het overlijden van een partner. Het doel is onduidelijkheid en geschillen te voorkomen door afspraken vast te leggen.

Inhoudelijk handelt een samenlevingscontract meestal over: eigendom en gebruik van goederen, zowel individueel als gezamenlijk verworven; de verdeling van inkomsten en uitgaven; verantwoordelijkheid voor schulden en hypotheekbetalingen; afspraken over het huis en huishouden; en regelingen voor de verdeling van bezittingen of compensatie bij een scheiding. Het contract kan ook (beperkte) afspraken bevatten over zaken rondom nalatenschap, zoals begunstigden, maar het vervangt geen testament. Een will is vaak nog wel nodig om erfopvolging volledig te regelen.

Aanmaken en rechtsgeldigheid: een samlevingscontract kan als private schriftelijke overeenkomst worden opgesteld, maar voor meer rechtszekerheid en handhaving wordt vaak gekozen voor een notaris. Een notariële akte biedt doorgaans helderheid over eigendomsverhoudingen en financiële regelingen en kan desgewenst worden vastgelegd in registers. Wijzigingen vereisen schriftelijke instemming van beide partijen.

Beëindiging en wijziging: het contract blijft van kracht zolang de samenwoning bestaat en kan worden gewijzigd of beëindigd bij onderlinge overeenstemming. Bij ontbinding geeft het contract richting aan de verdeling van activa en schulden; bij onduidelijkheid komt de wettelijke afwikkeling in beeld. Aangezien cohabitanten zonder testament niet automatisch van elkaars nalatenschap genieten, wordt vaak ook een testament aangewezen.