samenhoren

Samenhoren is een Nederlands werkwoord dat betekent dat iemand of iets bij elkaar hoort; het beschrijft de toestand waarin mensen, dingen of ideeën als een samenhangend geheel worden gezien. Het verwijst naar een gevoel van verbondenheid en onderlinge afhankelijkheid binnen een groep of gemeenschap. Het verwante zelfstandig naamwoord samenhorigheid verwijst naar dit gevoel van saamhorigheid en gedeelde identiteit.

Etymologisch bestaat het uit samen en horen; letterlijk ‘to belong together’. In dagelijkse taal zijn zinnen als “Deze drie elementen horen bij elkaar” of “Zij horen samen als familie” gebruikelijk. Het begrip wordt gebruikt om aan te geven dat onderdelen niet los staan, maar deel uitmaken van een groter geheel.

In maatschappelijke en organisatorische contexten wordt samenhoren vaak gezien als een kernaspect van sociale cohesie: de mate waarin leden van een groep zich verbonden voelen, elkaar steunen en zich verantwoordelijk voelen voor het geheel. Gemeenschappen, organisaties en naties proberen samenhorigheid te versterken door gedeelde normen, waarden, tradities en samenwerking. Tegelijk kan het gevoel van samenhoren grenzen stellen aan de inclusie van buitenstaanders, wat identiteit en stabiliteit van de groep kan bevorderen of in stand houden.

Zie ook: verbondenheid, solidariteit, groepsidentiteit, saamhorigheid.