ritmecontrole

Ritmecontrole is een medische behandelstrategie die gericht is op het herstellen en onderhouden van het normale hartritme (sinusritme) bij hartritmestoornissen, met name atriumfibrilleren en atriumflutter. Dit wordt vaak vergeleken met rate control, waarbij men voornamelijk de hartslag reguleert zonder actief het ritme te herstellen.

Indicaties en doel zijn afhankelijk van de patiënt. Ritmecontrole wordt overwogen bij symptomen die de kwaliteit van leven beperken, bij jonge of mobiele patiënten met een functionerende hartruimte, en in gevallen waar behoud van sinusritme de functie, inspanningstolerantie of hersenlevenskwaliteit kan verbeteren. De keuze hangt af van leeftijd, comorbiditeiten, hartfunctie en voorkeur van de patiënt. Niet iedereen is geschikt voor ritmecontrole.

Methoden. Ritmecontrole kan farmacologisch plaatsvinden met anti-aritmische geneesmiddelen zoals amiodaron, flecaïnide, propafenon, sotalol of dofetilide, of via elektrische cardioversie om het normale ritme te herstellen. In veel gevallen wordt ook kathetherablatie toegepast, bijvoorbeeld pulmonale vene isolatie, vooral bij recidiverende atriumfibrillatie. Soms wordt een combinatie van interventies gebruikt, afhankelijk van respons en bijwerkingen.

Overwegingen en risico’s. Anticoagulatie blijft vaak noodzakelijk op basis van het stroke-risk score, ongeacht ritmestatus. Anti-aritmische middelen kunnen pro-aritmie veroorzaken en andere bijwerkingen geven; elektrische cardioversie kan tijdelijk falen of recidief optreden; kathetherablatie heeft procedurele risico’s en kan meerdere sessies vereisen. Monitoring en follow-up zijn cruciaal.

Uitkomsten. Ritmecontrole kan significante symptomatische verbetering opleveren, maar hardere uitkomsten zoals langetermijnoverleving varieert per patiënt en is afhankelijk van selectie en uitvoering. Ritmecontrole blijft een van de hoofdkeuzes in de behandeling van atriumfibrilleren.