refractairmaterialen

Refractaire materialen zijn materialen die speciaal zijn ontwikkeld om bestand te zijn tegen extreem hoge temperaturen en chemische agressie in industriële processen. Ze behouden hun structurele integriteit bij temperaturen ver boven die van gangbare bouwmaterialen en combineren vuurvastheid met thermische stabiliteit en voldoende mechanische sterkte. Typische eigenschappen zijn hoge vuurvastheid, lage warmtegeleiding en weerstand tegen thermische schok, evenals chemische inertie tegen zure en basische omgevingen. Deze eigenschappen maken ze geschikt voor bekleding en constructie van installaties zoals ovens, smeltkroppen en keramische en chemische reactoren.

Indeling vindt doorgaans plaats op basis van chemische stabiliteit. Zuurvaste refractoires, vaak gebaseerd op siliciumdioxide en aluminosilica-materialen, presteren in zure omgevingen; basische refractoires, zoals magnesia (MgO) en dolomiet, leveren betere weerstand tegen basische bestanddelen en metaaloxiden. Daarnaast bestaan speciale of samengestelde refractoires zoals alumina (Al2O3), silicon carbide (SiC) en zirkoniumdioxide (ZrO2), die bij zeer hoge temperaturen extra slijtage- en chemische weerstanden bieden.

Toepassingen omvatten bekleding en bouw van hoogovens en staalfurnaces, cement- en glasovens, keramische installaties en chemische reactoren. Refractaire materialen worden geleverd als bakstenen en blokken, gietstukken en mortels (giettstoffen), evenals isolerende vezels en samengestelde vormen die warmteverlies beperken.

Productie en evaluatie: refractaire materialen worden vervaardigd uit hun ruwe mineralen en vervolgens gebakken of gesinterd om de bindende structuur te vormen. Belangrijke eigenschappen zijn refractoriness onder belasting (RUL), porositeit, dichtheid, thermische geleidbaarheid en weerstand tegen thermische schok. Testen omvatten pyrometrische kegels en andere laboratoriumproeven. Toekomstige ontwikkelingen richten zich op lichtere, sterkere en beter geïsoleerde materialen.