reanimatieverklaring

Een reanimatieverklaring is een document waarin iemand aangeeft of en onder welke omstandigheden hij of zij gereanimeerd wil worden bij een plotselinge hartstilstand. Het maakt deel uit van advance care planning en helpt nabestaanden en zorgverleners om bij een ernstige situatie rekening te houden met de wensen van de patiënt.

Wat een reanimatieverklaring vaak bevat, is een duidelijke keuze over wel of geen reanimatie (inclusief mogelijke vormen van CPR en defibrillatie) en soms aanvullende wensen over de te volgen zorg of het ziekenhuistraject. De verklaring kan worden opgesteld samen met een huisarts of zorgprofessional en wordt vaak ondertekend en zo mogelijk bevestigd door een getuige. De exacte inhoud en formulering variëren per zorginstelling en per regio.

Gebruik en praktische uitvoering: de verklaring is bedoeld om behandelaars en familie te informeren, zodat zij in een noodgeval de wensen van de betrokkene kunnen volgen. Hij wordt aanbevolen op een plek bewaard die in overleg met de zorgverlener bereikbaar is, bijvoorbeeld bij het medisch dossier, de huisarts, of een digitaal patiëntendossier. Het kan periodiek worden herzien en aangepast aan veranderende medische omstandigheden of persoonlijke wensen.

Beperkingen en relatie tot andere wilsverklaringen: een reanimatieverklaring is niet in alle situaties juridisch bindend en kan afhankelijk zijn van de regio, instelling en de beschikbaarheid van de verklaring in het dossier. In sommige gevallen bestaat ook een aparte “verklaring geen reanimatie” of een breder levenstestament. Het is belangrijk dat de wens duidelijk, actueel en openbaar beschikbaar is voor zorgverleners.