rasterresolutie

Rasterresolutie verwijst naar de mate van detail in een rasterafbeelding en wordt uitgedrukt als het aantal pixels per lengte-eenheid. In digitale toepassingen gebruikt men meestal pixels per inch (PPI) als maatstaf. In drukwerk spreekt men vaak van dots per inch (DPI), wat technisch de outputdichtheid van een printer betreft, maar in de praktijk worden PPI en DPI vaak door elkaar gebruikt.

De fysieke afmetingen van een rasterafbeelding hangen af van het aantal pixels en de resolutie waarmee die pixels worden weergegeven of afgedrukt. De basisformule is PPI = breedte in pixels gedeeld door breedte in inches (en analogisch voor de hoogte). Een afbeelding van bijvoorbeeld 3000 x 2000 pixels die op een scherm van 10 inch breed wordt weergegeven, heeft circa 300 PPI. Als dezelfde afbeelding op 5 inch wordt weergegeven, stijgt de PPI naar circa 600.

In de praktijk bepaalt rasterresolutie wat iemand op een beeldscherm ziet en hoeveel detail er gedrukt kan worden. Een hogere PPI betekent over het algemeen scherpere beelden, maar vereist ook meer pixels. Displays variëren typisch van ongeveer 90 tot 350 PPI, terwijl voor drukwerk vaak 300 PPI als standaard wordt aangehouden om een goede detailweergave te garanderen.

Rasterafbeeldingen zijn beperkt door hun rasterpuntstructuur; bij vergroten zonder toenemende resolutie kan detail verloren gaan en kan de afbeelding korrelig lijken. Up-sampling (resampling) probeert dit te compenseren via interpolatie, terwijl downsampling detail kan verminderen. Vectorafbeeldingen daarentegen zijn niet gebonden aan een vaste rasterresolutie en kunnen schaalbaar zijn zonder kwaliteitsverlies. Het begrip rasterresolutie is daarmee essentieel bij beeldbewerking, printproductie en displayontwerp.