randbeveiliging

Randbeveiliging is een term die wordt gebruikt in beveiligingswetenschap en informatiebeveiliging om de maatregelen te beschrijven die de rand van een systeem, netwerk of fysieke locatie beschermen tegen ongeautoriseerde toegang en andere bedreigingen. Het begrip omvat zowel digitale als fysieke beveiligingslagen en is een onderdeel van een defense-in-depth-strategie en een risicogebaseerde beveiliging.

Digitale randbeveiliging richt zich op de beveiliging van de netwerkperimeter en de grenzen tussen de interne IT-omgeving en externe netwerken zoals internet of cloudomgevingen. Typische componenten zijn perimeterfirewalls, intrusion prevention systems (IPS), beveiligde VPN-gateways en demilitarized zones (DMZ's). Moderne randbeveiliging omvat ook gedistribueerde en geavanceerde detectie, loganalyse en mogelijk zero-trust principes en microsegmentatie.

Fysieke randbeveiliging betreft de beveiliging van de ontmoetingspunten tussen de organisatie en de buitenwereld, zoals terreingrenzen, toegangscontrole, hekken, camerasystemen en beveiligingspersoneel. Samen met digitale randbeveiliging beperkt het de kans op ongeautoriseerde toegang tot gebouwen en hardware en verkleint het de kans op schade of diefstal.

Ontwerp en beheer: randbeveiliging vereist een risicogebaseerde aanpak, duidelijke beleidslijnen en doorlopende evaluatie. Het is gebruikelijk om normen en best practices te volgen (bijv. ISO/IEC 27001, NIST SP 800-53). Belangrijke thema's zijn netwerksegmentatie, redundantie, patchbeheer en incidentrespons. De opkomst van hybride en cloudomgevingen stelt extra eisen aan de grens: encrypted verkeer, cloud-perimeter en remote work vragen om adaptieve en vaak minder duidelijke grenzen. See also: perimeter security, network security, physical security.