postuleren

Postuleren is een Nederlands werkwoord met meerdere betekenissen. Het geldt voornamelijk als: zich kandidaat stellen voor een functie of positie, een verzoek indienen bij een organisatie of autoriteit, en in religieuze context het proces waarbij iemand zich voorbereidt om lid te worden van een kloosterorde. In alle gevallen gaat het om het voorstellen of aanvragen van een positie of status.

Etymologie en betekenisontwikkelings: postuleren is afgeleid van het Latijnse postulare, ‘eisen, verzoeken’, via het Franse postuler en later via het Nederlands ingeburgerd. Het woord draagt een formelere toon dan vaker gebruikte synoniemen zoals solliciteren of aanmelden, en komt vooral voor in formele of historische teksten.

Gebruik en contexten: in arbeids- en onderwijscontexten wordt meestal gesproken van solliciteren of zich aanmelden, maar postuleren kan nog voorkomen in formele of schriftelijke taal, bijvoorbeeld bij een organisatie of comité dat iemand suggereert voor een functie. Politieke benoemingen of benoemingen in verenigingen kunnen ook worden beschreven als postuleren. In religieuze tradities verwijst postuleren naar de eerste, formele fase van toelating tot een orde; een postulant volgt dan een periode van voorbereiding voordat hij of zij verdergaat naar een noviciaat.

Religieuze context in detail: in een kloosterorde is postuleren meestal een fase waarin de aspirant-exercitie meemaakt, gemeenschappelijk leven en betrokkenheid ervaart, en beslist of men definitief lid wil worden. Het doel is om te bepalen of de kandidaat geschikt is voor verdere toetreding; de exacte duur en procedures variëren per orde.

Grammatica en verwante termen: postuleren is een regelmatig werkwoord. Je zegt bijvoorbeeld: ik postuleer, hij postuleert. Verleden tijd: postuleerde. Voltooid deelwoord: gepostuleerd. Verwante termen zijn solliciteren, nomineren en postulatie of postulaat, afhankelijk van de context.