polymeerlijmen

Polymeerlijmen zijn adhesives die gebaseerd zijn op polymeren als bindmiddel. Het werkingsprincipe is dat de polymeerketens aan beide oppervlakken hechten en vervolgens uitharden, verdampen of cross‑linken zodat een duurzame verbinding ontstaat. Polymeerlijmen kunnen thermoplastisch of thermoset zijn en kunnen toegepast worden als solvent-, watergedragen of hot-melt systemen.

Typen en chemie

Veelvoorkomende polymeerlijmen zijn onder andere watergedragen dispersies op basis van polyvinylacetaat (PVA), acrylaten en polyurethaan. Epoxylijmen zijn thermoset en leveren doorgaans hoge sterkte bij beperkte flexibiliteit. Polyurethaanlijmen (PUR) bieden vocht- en schokbestendigheid en worden vaak gebruikt in bouw en houtbewerking. Silicones en cyanoacrylaten (snelle CA‑lijmen) vormen respectievelijk warmtebestendige, flexibele en zeer snelle verbindingen. Een andere groep bestaan uit hot-melt lijmen, meestal gebaseerd op EVA- of polyolefiene binders, die bij afkoeling stollen.

Eigenschappen en prestaties

Kenmerken van polymeerlijmen zijn onder meer hoge hechting aan diverse substraten (hout, metaal, kunststof, keramiek), variërende flexibiliteit en bestendigheid tegen temperatuur en vocht. De verharding kan chemisch, mechanisch of door verdamping plaatsvinden. Prestaties hangen af van oppervlakterprep, lijmsoort, koppelingsoppervlak en omgevingscondities zoals temperatuur en vochtigheid. VOC-gehalten, gezondheid en milieueisen spelen een rol bij solvent‑ en watergedragen systemen.

Toepassingen en overwegingen

Polymeerlijmen vinden toepassing in de bouw, houtbewerking, verpakkingen, automotive en elektronica, evenals in medische en textieltoepassingen. Belangrijke overwegingen zijn substraatstabiliteit, benodigde sterkte en flexibiliteit, open- en uiteinderingstijden, en veiligheid bij hanteren en verwijderen. Voor correcte prestaties is doorgaans oppervlakterprement en opvolging van de aanbevolen uithardingstijden en temperatuurspecificaties noodzakelijk.