ongepolariseerd

Ongepolariseerd is een term uit de optica voor elektromagnetische straling waarvan het elektrische veld in willekeurige richtingen oscilleert, loodrecht op de voortplantingsrichting, zonder een vaste polarisatietoestand. In tegenstelling tot gepolariseerd licht, dat een specifieke polarisatierichting of een wel gedefinieerde polarisatiemode heeft, is ongepolariseerd licht statistisch homogeen: de verschillende componenten zijn incoherent en hebben geen vaste faserelaties.

Oorsprong en aard: ongepolariseerd licht komt veel voor bij natuurlijke en kunstmatige bronnen, zoals zonlicht, gloeilampen en strooilicht. Het ontstaat wanneer vele fotonen met uiteenlopende polarisaties en zonder gemeenschappelijke fase samenwerken. Het begrip wordt vaak beschreven met de Stokes-parameters; voor volledig ongepolariseerd licht gelden I > 0 en Q = U = V = 0.

Manipulatie en meting: bij een ideaal lineair polarisator wordt van volledig ongepolariseerd licht de helft van de inkomende intensiteit doorgelaten. Het uitgaande licht is dan lineair gepolariseerd langs de doorgangsas. Bij gedeeltelijk gepolariseerd licht hangt de doorlaat af van de polariseringsgraad en de oriëntatie van de polarisator. In de praktijk is licht zelden volledig ongepolariseerd; er bestaan gradaties tussen volledig ongepolariseerd en volledig gepolariseerd.

Toepassingen: kennis over ongepolariseerd licht is cruciaal in polarimetrie, beeldvorming, astronomie en materiaal­analyse. Het begrip helpt bij het interpreteren van meetresultaten waarbij polarisatie als ruis of als informatiestroom kan optreden.

---