octrooiering

Octrooiering is het proces waarbij een octrooi wordt verkregen op een uitvinding, waardoor de houder in een bepaald rechtsgebied exclusieve rechten krijgt om de uitvinding te produceren, te gebruiken of te verhandelen. In ruil voor openbaarmaking van de technische details verkrijgt de uitvinder daarmee bescherming tegen nametingen door derden.

Een octrooi kan alleen verleend worden als aan drie hoofdcriteria wordt voldaan: nieuwheid, een inventieve stap en industriële toepasbaarheid. De uitvinding moet dus niet voor de hand liggend zijn voor vakgenoten en praktisch bruikbaar in productie of bedrijfsvoering. Daarnaast geldt dat het octrooi territoriaal is: het beschermt alleen in het land of de regio waar het is verleend, meestal voor een periode van maximaal 20 jaar, onder voorwaarde van tijdige betaling van verlenings- en onderhoudskosten.

Procedureel verloopt octrooiering doorgaans via een aanvraag bij een octrooibureau, nationaal of via Europese of internationale routes zoals het Europees Octrooibureau of de PCT-weg. Na indiening volgt meestal een formele beoordeling en een inhoudelijke beoordeling op basis van de criteria van nieuwheid, inventieve stap en industriële toepasbaarheid. De aanvraag wordt meestal openbaar gemaakt na circa 18 maanden. Bij toekenning krijgen de rechthebbende exclusieve rechten, en kunnen inbreuk en licentie-onderhandelingen worden afgedwongen via civiele procedures.

Internationaal kan een Europese octrooiaanvraag in meerdere lidstaten gelijktijdig worden verleend, terwijl de PCT-route uitstel en een gezamenlijke procedurestructuur biedt voordat in afzonderlijke jurisdicties wordt voortgegaan. Octrooiering kan aanzienlijke investeringen vereisen en is niet voor elk bedrijf de beste strategie; alternatieven zoals geheimhouding of licentiepraktijken kunnen ook passend zijn.

Zie ook: octrooi, intellectueel eigendom, patent.