nonsollicitatiebedingen

Een nonsollicitatiebeding (ook wel sollicitatiebeding) is een bepaling in een arbeidsovereenkomst die een oud-werknemer beperkt in het benaderen of raken van de klanten of medewerkers van de werkgever nadat de dienstverband is beëindigd. Het doel is het beschermen van vertrouwelijke relaties, klantennetwerken en de bezetting van personeel.

Uiteraard en reikwijdte: Een nonsollicitatiebeding omschrijft wie beschermd is (bijv. klanten en/of medewerkers), welke handelingen verboden zijn (soliciteren, aantrekken of wervingsactiviteiten), voor welke periode en in welk geografisch gebied. Het onderscheidt zich van een niet-concurrerend beding doordat het specifiek gericht is op soliciteren en benaderen, niet op algemene concurrentie. Doorgaans dient het beding nauwkeurig en beperkt te zijn: gericht op bepaalde klanten- of personeelsgroepen en op een redelijke tijdsduur.

Juridisch kader en handhaving: In Nederland vallen nonsollicitatiebedingen onder het contractenrecht en moeten zij voldoen aan redelijkheid en billijkheid, en aan keuring volgens het Burgerlijk Wetboek (met name 7:652 BW). De geldigheid hangt af van de exacte bewoording, de legitieme bedrijfsbelangen die worden beschermd, de positie en het salaris van de werknemer, en de redelijkheid van de beperking. Sinds de invoering van de Wet arbeidsmarkt in balans (WAB) zijn de criteria voor post-employment beperkingen scherper; rechtbanken toetsen of de beperking noodzakelijk en proportioneel is.

Sancties en naleving: Bij overtreding kan de werkgever via kort geding of civielrechtelijke stappen schadevergoeding of andere geboden vorderen. In de praktijk worden duidelijke, beperkte en concrete formuleringen preferentieel bevonden boven brede en open beperkingen.

Zie ook: niet-concurrentiebeding, geheimhouding/confiëntaliteit.