Home

nitrificatieinhibitors

Nitrificatie-inhibitors zijn chemische verbindingen die de nitrificatie van ammonium (NH4+) naar nitriet (NO2-) en uiteindelijk naar nitraat (NO3-) in de bodem vertraagd laten verlopen. Deze nitrificatie wordt aangedreven door ammoniak-oxiderende bacteriën en andere nitrificerende micro-organismen. Door in te grijpen in het enzym ammoniakmono-oxygenase (AMO) of door de groei en activiteit van nitrificerende organismen te verminderen, verloopt de omzetting langzamer en blijft een groter deel van het stikstof aanwezig als ammonium of als biologisch beschikbare nutriënten.

Veel gebruikte nitrificatie-inhibitors zijn DMPP (3,4-dimethylpyrazole phosphate), DCD (dicyandiamide) en nitrapyrine. Ze worden vaak toegepast in

Voordelen van het gebruik van nitrificatie-inhibitors zijn onder meer een betere stikstofbenutting door gewassen, minder uitspoeling

De regelgeving rond het gebruik van nitrificatie-inhibitors verschilt per land en afhankelijk van het product. Gebruik

combinatie
met
ureum-
of
ammoniumhoudende
meststoffen,
of
verwerkt
in
coatingmeststoffen
en
overige
langwerkende
formuleringen,
om
stikstofefficiëntie
te
verbeteren.
van
nitraten
naar
het
grondwater
en
soms
een
vermindering
van
lachgas
(N2O)
emissies
door
een
langzamere
nitrificatie.
De
effectiviteit
varieert
echter
sterk
met
bodemtype,
temperatuur,
vocht
en
de
aanwezigheid
van
micro-organismen;
proef-
en
regionale
aanpassingen
zijn
vaak
nodig.
Mogelijke
nadelen
zijn
effecten
op
niet-doelwitmicrobiële
gemeenschappen
en
residu-
en
milieukundige
overwegingen
die
per
stof
verschillen.
moet
altijd
volgens
labelinstructies
en
agronomische
richtlijnen
plaatsvinden.