nietopenbaar

Nietopenbaar, vaak geschreven als niet-openbaar, is een Nederlands begrip dat aangeeft dat iets niet voor het brede publiek toegankelijk is. Het tegenovergestelde is openbaar. De term wordt regelmatig gebruikt in wetten, bestuurspraktijk en het bedrijfsleven om toegang, inzage of aanwezigheid te beperken tot bevoegde personen of specifieke omstandigheden.

In de context van openbaar bestuur en rechtspraak verwijst niet-openbaar vaak naar informatie, documenten of bijeenkomsten die buiten het publiek gehouden worden. In Nederland is het principe van openbaarheid van bestuur gebaseerd op de Wet openbaarheid van bestuur (Wob); er bestaan echter wettelijke uitzonderingen waardoor bepaalde informatie niet-openbaar kan zijn. Redenen hiervoor zijn onder meer privacybescherming, nationale veiligheid, bedrijfsvertrouwelijkheid en vertrouwelijke onderhandelingen. Ook vergaderingen van overheidsorganen kunnen soms als niet-openbaar worden gehouden, bijvoorbeeld wanneer er gevoelige besluiten besproken worden.

In bredere zin kan niet-openbaar ook slaan op informatie of communicatie die enkel beschikbaar is voor bevoegde functionarissen, werknemers of andere gemachtigde personen. In het bedrijfsleven kan het betrekking hebben op vertrouwelijke bedrijfsinformatie of zaken die niet publiek hoeven te zijn, zoals interne evaluaties of juridische dossiers. De aanduiding is daarmee een manier om duidelijk te maken dat toegang of inzage, om welke reden dan ook, beperkt is.

Zie ook: Openbaarheid van bestuur, Wet Openbaarheid van Bestuur, vertrouwelijkheid.