netwerkfoutinjectie

Netwerkfoutinjectie is een testtechniek waarbij fouten of storingen in een netwerk expres worden geïntroduceerd om de veerkracht, betrouwbaarheid en failovermechanismen van systemen te evalueren. Het wordt doorgaans toegepast in gecontroleerde omgevingen zoals test-, pre-productie- of stagingomgevingen en maakt deel uit van chaos engineering en betrouwbaarheidsonderzoek.

Methoden omvatten onder meer het opzettelijk invoeren van latency, packet loss, packet corruptie, herordening of duplicatie van pakketten, jitter, timeouts, TCP- en DNS-gerelateerde storingen, en fouten op netwerkinterfaces of koppelpunten. Het doel is om te observeren hoe applicaties, services en netwerken reageren, waar bottlenecks ontstaan en waar automatische herstelmechanismen in werking treden.

In de praktijk worden netwerkfoutinjecties vaak uitgevoerd met behulp van virtualisatie- of netwerkprogrammeertechnieken zoals traffic shaping, netem en tc-queuing in Linux, en gespecialiseerde chaos-engineeringtools die fault injections mogelijk maken. De gekozen methode hangt af van het doel en de laag van het protocol dat getest wordt (van laag 2 tot laag 7 van het OSI-model).

Voordelen zijn betere inzicht in betrouwbaarheid, aantoonbare naleving van service level objectives en verbeterde disaster recovery-plannen. Nadelen zijn de risico’s op ongecontroleerde outages, impact op data-integriteit en privacy, en de noodzaak van uitgebreide monitoring en rollback-plannen.

Praktische en ethische randvoorwaarden vereisen expliciete toestemming, formeel change-management, duidelijke communicatie met belanghebbenden, en beperkingen in tijd en scope om ongewilde impact te voorkomen.