middenfrequenties

Middenfrequenties verwijst naar het deel van het frequentiespectrum dat tussen de lage frequenties en de hoge frequenties ligt. In akoestiek en geluidsbewerking wordt de term gebruikt om de middenklank van geluid te beschrijven, die bijdraagt aan aanwezigheid en articulatie. In radio- en telecommunicatie kan middenfrequenties ook verwijzen naar een specifieke band binnen het spectrum; de exacte grenzen variëren per toepassing.

In audio wordt het mogelijke bereik van middenfrequenties doorgaans gezien als het gebied tussen enkele honderden hertz en een paar kilohertz. Sommige definities plaatsen de ondergrens rond 250 Hz en de bovengrens rond 2–4 kHz, terwijl andere grenzen overlappen met laag en hoog. In spraak- en muziekproductie is dit middensegment van belang voor helderheid en intelligibiliteit, en wordt het vaak aangestuurd met equalizers en midrange-filters.

In radiocommunicatie kan met middenfrequenties ook worden verwezen naar het midden van een band binnen het spectrum. Een bekende context is de MF-band (Medium Frequency), die circa 300 kHz tot 3 MHz beslaat. In ontwerp en filtertechniek worden middentonen of midbanden vaak behandeld met mid/centrumfilters en peaking-filters om specifieke eigenschappen van het geluid of signaal te beïnvloeden.

Samengevat is middenfrequenties geen strikt wettelijke term met vaste grenzen; het is een praktische aanduiding voor een middelgroot deel van het spectrum. De exacte grenzen hangen af van de discipline, toepassing en het gebruikte referentiekader.