meerbaanswegen

Meerbaanswegen is een verzamelterm voor wegen die niet uit één rijstrook bestaan, maar meerdere rijstroken per richting hebben, meestal in beide richtingen. Het begrip wordt gebruikt in het wegennetbeleid om plekken met hogere capaciteit en doorstroming aan te duiden, zoals hoofdwegen en verbindingswegen.

Kenmerkend is een gescheiden rijrichting door een mediane afscheiding of centrale bak, en doorgaans meerdere rijstroken die elk apart worden aangeduid met markeringen. Rijstrookbreedte ligt meestal tussen 3,0 en 3,75 meter, afhankelijk van het type weg en het toelaatbare voertuig. Ook bestaan er vluchtstroken of schouders langs de weg.

Veelvoorkomende varianten zijn twee rijstroken per richting (2x2), of drie en vier rijstroken per richting (2x3, 2x4) op grotere verbindingswegen en snelwegen. Een meer bijzonder type is een motor- of autosnelweg, waarbij de rijstroken doorgaans gescheiden zijn en speciale in- en uitvoegpunten gelden.

Het beheer van meerbaanswegen richt zich op capaciteit, doorstroming en verkeersveiligheid. Problemen ontstaan bij knelpunten zoals invoeg- en uitvoegroutes, ongevallen en weersomstandigheden. Verkeersgeleiding, snelheidsbeperking en duidelijke bewegwijzering zijn cruciaal voor soepele werking.

Overheden en wegbeheerders bepalen normen voor ontwerp en onderhoud en stellen regels vast over verkeersdeelnemersgedrag op deze wegen. Infrastructuurbeleid streeft naar betrouwbaarheid, veiligheid en efficiëntie door adequate lane management, wegmarkering en adaptieve maatregelen waar nodig.