luchtretentie

Luchtretentie, letterlijk luchtretentie, is de capaciteit van een materiaal of medium om lucht in zijn poriën of holtes vast te houden onder wisselende omgevingsomstandigheden zoals vochtigheid en druk. Het begrip wordt in verschillende vakgebieden toegepast, maar het kernidee is dat een deel van de poreuze ruimte gevuld blijft met lucht in plaats van met vloeistof of gas uit een andere bron.

In de bodemkunde en agronomie verwijst luchtretentie naar het aandeel poreuze ruimte dat onder specifieke vochtcondities met lucht gevuld blijft. Dit heeft directe invloed op ademhaling van plantenwortels, beluchting voor microbieel leven en drainage. Luchtretentie wordt beïnvloed door grondsoort (fijn- versus grofkorrelig), structuur, organische stof, verdichting en temperatuur. In droge periodes neemt de luchtinhoud toe naarmate water verdampt; bij natte omstandigheden kan luchtretentie juist beperkt zijn doordat poriën gevuld raken met water.

In proces- en bouwmaterialen kan luchtretentie betrekking hebben op de aanwezigheid van onbedoelde luchtkamers in volwaardige producten, wat soms de isolatie-, gewicht- en sterkte-eigenschappen beïnvloedt. Aan de andere kant kan opzettelijke luchtretentie worden toegepast om isolatie te verbeteren of gewicht te verminderen, bijvoorbeeld in bouwwaarden, schuimen of keramische materialen waar luchtkamers de thermische isolatie verbeteren.

Meetmethoden variëren van berekening op basis van porositeit en volumetrisch vochtgehalte tot directe metingen met porositeitsmeters, TDR-technieken of gasdiffusie-analyses. Lut- en perceeltesten geven inzicht in hoe luchtretentie samenhangt met vocht en beluchting.

Zie ook: porositeit, bodemademing, thermische isolatie, gasdiffusie.