lijnvisserij

Lijnvisserij is een commerciële visserijtechniek waarbij op een hoofdlijn meerdere korte zijlijnen met haakjes zijn bevestigd en voorzien van aas of kunstmatig aas. De hoofdlijn wordt met drijvers en gewichten gehouden en kan vanaf een vaartuig of vanaf de kust worden uitgezet. Er bestaan verschillende varianten, met name bodemplijnvisserij (longlines die op of nabij de zeebodem liggen) en pelagische longline (lijnen die in de waterkolom hangen en gericht zijn op open watersoorten zoals tonijn).

Uitrusting en werkwijze: Een lange hoofdlijn draagt talloze korte zijlijnen, elk met een haak en meestal met aas. De lijnen worden uitgezet en na een bepaalde inhaaltijd weer opgehaald. Doelsoorten en diepten worden bepaald door de lengte van de hoofdlijn, het aantal zijlijnen, de dieptes en de gebruikte haakjes. Moderne longlines gebruiken vaak cirkelhaakjes en selectieve uitzetting om bijvangst te verminderen.

Doelsoorten en opbrengst: Lijnvisserij vangt zowel bodemspecies zoals kabeljauw, schol en tarbot als pelagische soorten zoals tonijn en makreel, afhankelijk van variant en regio. De opbrengst per vaartuig kan hoog zijn door het grote aantal haaklijnen, maar de efficiëntie varieert met seizoen en visbestand.

Milieu en regelgeving: Bijvangst van seabirds, zeezoogdieren en niet-doelsoorten is een aandachtspunt. In veel gebieden bestaan regels over het gebruik van selectieve haaktypes, het beperken van uitzettingstijd en diepte, plus quotas en traceerbaarheidsvereisten om duurzaamheid te bevorderen.