zeezoogdieren

Zeezoogdieren zijn zoogdieren die in mariene omgevingen voorkomen of daar sterk van afhankelijk zijn. De groep omvat drie hoofdondergroepen: cetaceën (walvissen en dolfijnen), pinnipedia (zeehonden, zeeleeuwen en walrussen) en sireniën (manatee en dugong).

Zeezoogdieren hebben verschillende aanpassingen die hen in staat stellen onder water te leven. Cetaceën zijn volledig aquatisch en beschikken over een gestroomlijnd lichaam, vinnen en een platte staartvin; odontoceten (tandwalvissen) gebruiken echolocatie voor navigatie en jacht, terwijl mysticeten (baleenwalvissen) voedsel filtreren met baleenplaten. Pinnipedia brengen veel tijd in het water door maar komen ook aan land of op ijs; ze hebben zwemvliezen tussen de tenen en krachtige achterpoten of vinnen die duiken en voortbeweging vergemakkelijken. Sireniën leven voornamelijk in ondiepe kustwateren en rivieren en voeden zich met waterplanten; ze hebben grote lichamen en lange snuiten.

Verspreiding en ecologie: Zeezoogdieren komen wereldwijd voor, van koude poolkusten tot tropische kustwateren. Sommige soorten leven in open oceaan, anderen in estuaria en rivieren. Ze spelen een sleutelrol in mariene ecosystemen, beïnvloeden voedselketens en kunnen als indicator voor mariene gezondheid dienen.

Voortplanting en levenseconomie: meeste zeezoogdieren kennen langdurige draagtijden en uitgebreide moederszorg; kalfjes worden geboren na lange periodes en leren versterkt duiken en voedselverwerving. Sociale structuren variëren van solitair tot grote, complexe groepen, vooral bij dolfijnen en zeeleeuwen.

Bedreigingen en conservatie: zeezoogdieren worden bedreigd door visserijgerelateerde verwondingen en bycatch, vervuiling, habitatverlies, geluidshinder en klimaatverandering. Veel soorten staan onder bescherming en vallen onder internationale lijsten zoals CITES en IUCN. Conservatie-inspanningen omvatten mariene beschermingsgebieden, regulering van visserij en reddingsoperaties.